قله شیرز

قله ی شهرستانی که متولد شدم رو صعود کردم. بسیار برام هیجان انگیز بود. شهرستان کوچیکی که هیچ وقت فکر نمی کردم بتونم از ارتفاع ۲۷۰۰ متر موشکافانه نظاره گر خیابان ها و پارک های باشم که جزئی از خاطرات خوب کودکیم بوده. هیچکدوم از اعضای تیم کوهنوردی و خودم تا حالا به این قله نرفته بودیم و طبیعت بکر و بی پاکوب بود. البته چون قلمرو من بود ، بچه های کوه به مزاح اذیت میکردن خب لیدر (یعنی من) حالا از چه مسیری صلاح میدونی بریم ؟ :)) من میگفتم اقا من فقط خیابان های شهرستان رو میشناسم و دیگه در اون حد بومی نیستم‌  کوه و کمرشو آشنایی داشته باشم . البته چند روز قبل صعود برای ضایع نشدن تو جمع، گزارش های صعود دیگران رو خوندم‌  و راه های متفاوت مسیررو پرسیده بودم. اما خب بازم به هیجانم نتونستم غلبه کنم و گاف دادم :)) حتی روستای عمم اینا رو که هزار بار رفت و آمد کردم ، یه لحظه مسیرشو فراموش کردم . با نیمچه اطلاعات بنده و مختصر پرس وجو های یکی از پسرای همنورد و چندین بار سوال پرسیدن از محلی ها بلخره به هدف رسیدیم . این ریسک پذیری، کنجکاوی و پافشارهای اعضای گروه رو دوست دارم ، دقیقا یسری آدم با یه نقطه ی مشترک هستیم :) این صعود بازم حاصلش برام کوله باری از تجربه و لمس قشنگ طبیعت بود. برف چال های عمیقی که از مسیر شمالی دیدم پدیده ی فوق العاده زیبا و جالبی داشت. برف های که اندک اندک آب شدن و صدای خوش چشمه توی کوهستان پخش بود. باران شدید هم باعث فرسایش و گسل های زمینی شده بودن . 

 مسیر صعود: جبهه ای شمالی . دو راهی هرسین و نور آباد ( راه میانبر از صحنه) . ۵۰۰ متر پایین تر از قبرستان لک زیر گذر داره که به روستای حسن بقعه میره ، روستای حسن بقعه پیاده میشیم و به سمت چشمه تخت سلطان پیش میریم . بالا تر از چشمه سمت راست پاکوب داره و دست به سنگ هام از سمت چپ .

دریافت
حجم: 28 مگابایت
توضیحات: برف چال

لطفا جوری خیالبافی کنید که وقتی حقیقت را فهمیدید؛ تلخی اش حالِ زندگیتان را بهم‌ نزند.

 توی ذهنم برنامه چینده بودم تولد یسرا که 14 ام‌اردیبهشت یعنی شنبه ست ، جمعه که قصد صعود به قله داریم . بالای قله تولد براش بگیرم . برنامه ریزی میکردم که چیکار کنم به همه خوش بگذره و همه ش فکرها و تصورات رنگی رنگی از ذهنم میگذشت ، بادکنک و فشفشه و کیک میپزم میبرم روی قله ، خیلی ذوق داشتم ، اونقدر ذهنم به شاد کردن یه نفر دیگه معطوف شده بود، باعث شد تمام فشار روحی که توی هفته بخاطر دو پست گذشته داشتم کم رنگ تر بشه . از لحاظ روان شناسی میگن اگه افسرده و ناراحت هستین، شاد کردن دیگران باعث میشه که روحیه خودتون خوب بشه ، 

در حال کیک پختن بودم که یسرا خانم واتس آپ پیام دادن ،"  من فردا قله نمیام ، ولی تو برو ، بهت خوش بگذره" یعنی قشنگ چند بار پشت سر هم بهش گفتم بیشعوررررر :/ 

کلا چون اونقدر تو ذوقی خوردم تو زندگیم ، که دیگه هیچوقت نمیخوام  پیشبینی و خوش بینی و تصورات خوب کنم . قانون زندگی هم همیشه همین بوده ‌. دنیا و آدم هاش رو نمیشه مجبور کرد که مطابق میل وایده آل های خودمون پیش ببریم . بهتره این افکارات کودکانه م که از روی احساس و مبتی بر عقل نیست رو دور بریزم تا هر بار برعکس موضوع پیش اومد اینطوری منفی بافی و پریشان حالی نکنم .

خلاصه، کیک  رو به تعداد اعضا گروه تقسیم کردم و به یاد یسرا توی کوه خوردیم ^_^ 

یسرا جانم ، رفیق هم مسیر و با معرفت زاد روزت خجسته باد :دی

خدا رو شکر تو رو کنارم دارم و هر بار که میبینمت یه چیز جدید ازت یاد میگیرم. ماچ ماچ تف تفی به لپ های گل گلیت 

همیشه همینطوری قوی و جسور و شجاع باش 

امیدوارم اتفاق های خوب امسال با آنچه بر دل و ذهنت تصور داشتی هماهنگ باشد ‌:)

اگه نشد هم به درک :دی از این پست یادبگیر همه چیز مطابق میل ما نیست .

و این متن‌ نزار قبانی هم مصداق تو هست یسرا‌ جان ، دقیقا همیقدر زلال و سبز 

 دوستت دارم چطور ثابت کنم که حضور تو در جهان مثل حضور آب و درختان است؟ تو گل آفتابگردانی نخلستان و ترانه ای که از تاریکی دل به دریا زده! وقتی کلمات ناتوانند بگذار تو را با سکوت بگویم... #نزار_قبانی . .

عنوان : نازنین عابدین پور

گلچین های خوب

با  فیلم و سریال دیدن ، رمان و درس خوندن ، کوه رفتن ، آفتاب گرفتن، کیک پختن ، دراز کشیدن توی تاریکی مطلق و استشمام عطر اردیبهشت که باعث میشه حال و هوای لاهیجان برام یاد آوری بشه و گاهی وقتا خیلی کم موسیقی بی کلام گوش دادن حالم خوبِ خوب میشه :) و از تمام فضاهای غم و غصه و بی پناهیم چند لحظه ی فاصله میگیریم .

خیر سرم تجربی بودم یا خوندم و چندین سال هم کنکور دادم اما تا حالا به تفاوت گل لاله و شقایق فکر نکرده نبودم و اشتباه میگرفتم دوتاشونو:) با طبیعت گردی این تفاوت رو لمس کردم ، که گل لاله بیشتر کوهستانی هست با سه گلبرگ ، ساقه ی کوتاه  و برگ پهن  ، شقایق تو مزرعه و سبز زارِ با ساقه ی ۳۰ سانتی و تعداد چهار گلبرگ .

خدایا این رسمش نیست ها؟!

خدایا این رسمش نیست، من هر چیز خوبی رو برای خودم تصور کردم دقیقا برعکس با افتضاح ترین حالت ممکن رو سرم آوار شد !

خدایا این رسمش نیست، به یه نفر احساس برنده بودن و غرق خوشبختی بدی و به یکی دیگه مثل من حس باختن و کوله باری از نفرت !

خدا تو که میدونی من دیوار کوتاهترم ، بی عرضه ترم، زبان ندارم بجنگم ، بلد نیستم از حقم دفاع کنم ، میزنن خیلی نامحترمانه قلبم رو میشکنن ، خودت شاهد بودی که از دیشب چندین بار بغض گلوم رو خوردم و اشک تو چشمامو برگشت دادم .

من که کاری بهش نداشتم ، سرم تو درس خوندن خودم بود ، فکر هدفام و رفتنم از این شهر لعنتی بودم .

خیلی ناراحتم خدا 

نمیخوام بگم حق منو ازش بگیر و فلان بهمانش کن، که میدونم همچین کاری هم نمیکنی ، فقط این وسط خودمو خسته میکنم، و انرژی منفی رو به خودم منتقل میکنم .

حداقل بیا با همون چیزی که امسال ازت خواستم شادم کن 

بزار منم دلم خوش باشه این وسط یه چیزی بردم ، نه که هر چی تلاش کردم و هر چی داشتم باختم.

پی نوشت: آره من همونم که یه سری نوشته های بی سر و ته از غم هام رو برای وبلاگم میارم ، ولم کنید ، شما ها نخونید ، همینجام ازم دریغ بشه از شدت غم و غصه هام سکته میزنم و یک سگ (منظور خودم) از جامعه کم تر میشه :( 

تمرین صریح مکالمه

از دیشب تمرین صریح حرف زدن رو شروع کردم، یعنی دقیقا در مورد محور و موضوع اصلی با طرف مقابلم بحث میکنم. 

مثلا" سلام خوبی؟" گاهی از همین دو کلمه ، دو هزار چت  از این شاخ به اون شاخه بین دو نفر رد و بدل میشه، خب از این پس سریع  و شفاف میرم سر اصل مطلب " سلام ، ممنونم خوبم، کارم داشتی؟"  . حتی خوب بودن طرف مقابلم برام مهم نیست :)) والا مگه طرف مقابل دکتر یا روانشناس هست، حال مون رو خوب کنه ؟! 

حاشیه رفتن تو حرف زدن باعث میشه اون حرفی که مدت ها تو دلت مونده و نخواستی به کسی بگی و هر بار تو دلت با یه بیخیالی ازش گذشتی ، یهویی وسط مکالمه گاف بدی  .

یا اینکه از بعضی جمله هات سو برداشت میکنن .

زمان رو  بیهوده تلف میکنیم برای بی نتیجه ترین بحث دنیا 

 و گاهی هم از خودت شخصیت یه آدم حراف و ساده لوح و ابله رو توی ذهن دیگران میسازی .

به قول گفتنی کم گوی و گزیده گوی چون دُر.‌  

و اینکه حد و حدود شخصیتت رو برای دیگران طوری معین کنی که به حریم ت تجاوز نشه .