تمرین صریح مکالمه

از دیشب تمرین صریح حرف زدن رو شروع کردم، یعنی دقیقا در مورد محور و موضوع اصلی با طرف مقابلم بحث میکنم. 

مثلا" سلام خوبی؟" گاهی از همین دو کلمه ، دو هزار چت  از این شاخ به اون شاخه بین دو نفر رد و بدل میشه، خب از این پس سریع  و شفاف میرم سر اصل مطلب " سلام ، ممنونم خوبم، کارم داشتی؟"  . حتی خوب بودن طرف مقابلم برام مهم نیست :)) والا مگه طرف مقابل دکتر یا روانشناس هست، حال مون رو خوب کنه ؟! 

حاشیه رفتن تو حرف زدن باعث میشه اون حرفی که مدت ها تو دلت مونده و نخواستی به کسی بگی و هر بار تو دلت با یه بیخیالی ازش گذشتی ، یهویی وسط مکالمه گاف بدی  .

یا اینکه از بعضی جمله هات سو برداشت میکنن .

زمان رو  بیهوده تلف میکنیم برای بی نتیجه ترین بحث دنیا 

 و گاهی هم از خودت شخصیت یه آدم حراف و ساده لوح و ابله رو توی ذهن دیگران میسازی .

به قول گفتنی کم گوی و گزیده گوی چون دُر.‌  

و اینکه حد و حدود شخصیتت رو برای دیگران طوری معین کنی که به حریم ت تجاوز نشه .