وبلاگ نویس های شهر من

سه سال وبلاگ نویسی غمگین بودم چرا ؟؟ چون همه ی وبلاگ نویس ها همشهری داشتن در وبلاگ ها, گروه های تلگرامی, اینستاگرام بعد ها یه غر غر در یک گروه تلگرامی بلاگرها آمدم کوفتتان شود که رفیق همشهری دارید و تنها نیستین,  بچه های گروه وبلاگ نویسان شهرم را به من معرفی کردن فلان آدرس اینستاگرام و بهمان آدرس وبلاگ, روزها گذشت و نوشته هایشان را خواندم ,عکس هایشان را دیدم, آشنا شدم با خنده ها, غر غر زدن ها, روال زندگی شان,  عادت ها,  طرز فکر شان . آره ما ها در یک شهر زندگی میکنیم با دنیاهای متفاوت ما ها سمت شخصیت های شبیه خودمان میرویم یا اگر عین نباشد با وبلاگ نویس های ارتباط بر قرار میکنیم به دلمان بنشینند وجودشان جوری باشد زندگی را از دو دیدگاهی با اندکی تفاوت ببینیم و این میشود که دوستی های غرب به شمال,  غرب به جنوب,  غرب به شرق شکل میگیرد ,این تنهایی همچنان برای من هم ادامه نداشت من هم شبیه خودم را پیدا کرده ام در این شهر , باز آی بامعرفت و عزیز ,  نمیتوانم بگویم پیدا کردنشان فرق چندانی در حالم نداشت, این طور نیست, دلم قرص شده به بودنشان در این شهر.