گلاره

(آنالیز سابق)

(آنالیز سابق)


عنوان ندارد

شنبه, ۱۹ دی ۱۳۹۴، ۰۲:۱۹ ق.ظ

وقتی یک ربع قرن از سن و ساله ت گذشته باشه  میفهمی از ویژگی های این بازه زمانی به بالاتر تنهایی مطلقِ و باید خودت مشکلات و غصه هاتو حل کنی , تو این دوره ی زمانی مراحل پختگی رو میگذرونی 

یعنی خودتو آماده کنی برای مرحله ی بعدی و باید متمایل به قوی رو سپری کنی....

باید یادبگیری  چطوری بغلتو محکم کنی و دلداری بدی وقتی یک نفر با چشمای پُر از غمش توی چشمای تو زل زده 

باید یاد بگیری حتی اگه غم خودت هم زیادِ و دست کمی از بقیه نداره چطوری خنده ی بی عاری و بی دردی سر بدی 

باید یاد بگیری حتی با داشتن  برادر فرض کنی هیچکس رو تو این دنیا نداری وتنهایی و روی پای خودت بایستی  میدونم خیلی سخت حتی کوه هم با اون همه عظمتش این موقع ها کم میاره

من من من 

نمیتونم.... بلد نیستم دلداری بدم...لبخندام تلخ زهر ماریه... آغوشم وا رفته س... خودم کم آوردم 

وقتی دکتر تُن صداشو ضعیف میکنه و میگه متاسفم مادرتون تومور به مغزش رسیده و تا 20 روز دیگه زنده س  ...

نه از سر دلسوزی و انسایت و زر اضافه زدن 

وقتی یک نفر رو دوست داری هر چند پنج سال یکبار هم ببینیش  با شنیدن این خبر 

حتی هضمشم برا خودم سخت سخت 

اینقدر سخت که میگم خدایا کاش من بمیرم اگه هم بمیرم به هیچ جای این دنیا بر نمیخوره ولی شریفه تنها نشه ...


#بیمارستان_امام_حسین 

#جمعه

#اتاق_5 

#icu

۹۴/۱۰/۱۹
گلاره