کلاس زبان

این ترم برای دومین بار کلاس زبان از سحر جدا شدم و خودم انتخاب کردم کدام تایم را دوست دارم

سحر کامروای صبح است و من دوست عصرهای زمستانی

سحر برنامه کلاس های ارشدش مشخص نیست و صبحا کلاسا دانشگاه کمتر دارد و من فارغ التحصیل بیکار

هنوز مردد هستم احساس ترس و ناتوانی بی وجود سحر  هر لحظه همرام هست ، از نداشتن دوست صمیمی در کلاس جدید میترسم 

دوستی که با چند دقیقه دیر رسیدنم جای صندلیم کنار خودش محفوظ باشد ،ترجمه کلمه ی را بلد نباشم در کسری از ثانیه توی گوشم آرام بگوید و گرامری را نفهمیدم از وقت آزاد خودش بگذرد برایم توضیح بده ، سره امتحان ها لیسینینگ و ریدینگ را با او مشورتی علامت بزنم،همراه خوبی برای قدم زدن های قریب بهمن و اسفند ماه در پارک شاهد،هم مسیر تا خانه ،محرم صندوقچه اسرار دل ، هم صحبتی خوب و قرص آرام بخش برا روزهای بی حوصله و ناراحتم 

آیا حالا با این اوصاف من دوام میارم به خواسته ی دلم گوش کنم و این ترم را جدا از هم بگذرانیم ؟؟

من باید احساس ناتوانی و وابستگی را از خودم دوووورررر کنم 

باید تن به سختی ها بدهم و راحت طلبی را عادت خودم ندهم 

زندگی پر از فراز و نشیبی است باید تمرین کنم و تحمل سختی ها را تاب بیارم.